Planet antara bintang menghasilkan sedikit haba dan tidak dipanaskan oleh bintang.[57] Walau bagaimanapun, pada tahun 1998, David J. Stevenson berteori bahawa beberapa objek bersaiz planet yang terapung di ruang antara bintang mungkin mengekalkan atmosfera tebal yang tidak akan membeku. Beliau mencadangkan bahawa atmosfera ini akan dipelihara oleh kelegapan sinaran inframerah jauh yang disebabkan oleh tekanan daripada atmosfera yang mengandungi hidrogen tebal.[58]

Semasa pembentukan sistem planet, beberapa jasad protoplanet kecil mungkin dikeluarkan dari sistem.[59] Jasad yang dikeluarkan akan menerima kurang cahaya ultraungu yang dijana oleh bintang yang boleh menghilangkan unsur-unsur yang lebih ringan dari atmosferanya. Malah jasad bersaiz Bumi akan mempunyai graviti yang mencukupi untuk menghalang pelepasan hidrogen dan helium di atmosferanya.[58] Dalam objek bersaiz Bumi , tenaga geoterma daripada sisa pereputan radioisotop teras boleh mengekalkan suhu permukaan di atas takat lebur air,[58] membolehkan lautan air cecair wujud. Planet-planet ini berkemungkinan kekal aktif secara geologi untuk tempoh yang lama. Jika mereka mempunyai magnetosfera pelindung yang dicipta oleh geodinamo dan gunung berapi dasar laut, bolong hidroterma boleh membekalkan tenaga untuk kehidupan.[58] Badan ini sukar untuk dikesan kerana pelepasan sinaran gelombang mikro haba yang lemah, walaupun sinaran suria yang dipantulkan dan pelepasan terma inframerah jauh mungkin dapat dikesan daripada objek yang kurang daripada 1,000 unit astronomi dari Bumi.[60] Kira-kira lima peratus daripada planet terlontar bersaiz Bumi dengan satelit semula jadi bersaiz Bulan akan mengekalkan satelit mereka selepas lontar. Satelit yang besar akan menjadi sumber pemanasan pasang surut geologi yang ketara.[61]